Wie deze dagen naar het Sinterklaasjournaal kijkt, zou eens moeten letten op de wenkbrauwen van Sinterklaas – of eigenlijk die van Stefan de Walle, die de rol van de goedheiligman vertolkt. Wenkbrauwen zijn het allermoeilijkst – je zou kunnen zeggen: de sleutel tot de hele sint-performance, zowel in de grime als in het acteren. Ik wist dat ook niet.

Burka van haar
Toen ik voor het eerst sinterklaas mocht spelen en video’s van mezelf terugzag, schrok ik.
De Walle speelt hem heel ‘licht’ en dat is knap. Probeer maar eens emotie over te brengen, terwijl het enige dat van jezelf zichtbaar is je ogen en je neus zijn. Het is toneelspelen in een burka van haar en rood fluweel. Die wenkbrauwen moeten dus flink bewegen, want die laten zien of de sint verbaasd is, of boos – en dat is hij nogal eens met die pieten die steeds van alles uitvreten. Warmte overbrengen is het moeilijkst, en dat doe je vooral met je ogen, door de gebaren met je handen en door een overdreven grote glimlach, zodat die stugge vastgelijmde snor meebeweegt. Ten minste: als je niet op tv bent. Dan werkt het iets anders omdat de camera close-ups neemt.

Pulken
Als u dit leest, en nog geen plannen heeft, zou u morgen naar de HEMA in Wageningen moeten komen, om mij te aanschouwen, als ik de koormantel en de mijter weer draag. Weet dan dat ik mijn eigen wenkbrauwen – nog maar amper hersteld van de intocht, uren vooraf met lijm heb geplastificeerd, zodat de neppers er aan blijven hangen – en dat ik daar nog dagen aan loop te pulken. ‘Sint-schurft’ noemen mijn vrienden het.