Op de eerste dag van de poëzieweek, op 26 januari 2023 hield schrijver Wim Kozijn in Tiel, vlak bij de Martinus Nijhoffbrug een lezing over Nijhoff. Ik ben al even niet in zijn voetsporen geweest.

De poëzieweek is dit jaar grotendeels langs me heengegaan. De enige gedichten die ik las werd me door anderen aangereikt – een gloednieuwe dichtbundel door Hans Faverey, me gegeven door een versleten liefde, met een boekenlegger op de plek waar het over afscheid gaat; een bundel ouderwetse ‘Wageningse verzen’, gered door een collega uit een nalatenschap; een 19e eeuwse boekwerkje van P.A. de Genestet, me gegeven door een vriend voor mijn verjaardag. Het was nog van zijn vader geweest, wat werd bewezen door het zwierige signatuur bovenaan het titelblad.

Tot ik gebeld werd, een paar dagen geleden. Door Lijntje poëzie. Het idee van het project: wat warmte verspreiden door middel van de dichtkunst. Vanuit de eigen woonkamer toch even samen zijn. De dichteres van dienst steeg boven alles uit, sprak over de liefde – vlak voor ik ging slapen. Ik heb de hele nacht van haar gedroomd.

Vanavond wordt in mijn woonplaats de Nacht van de poëzie gehouden. Dat treedt ze op. Ik ga. Ik voel een lijntje poëzie.
Misschien wordt het wel lente.