Er is een wereld beroemd schilderij door Casper David Friedrich, getiteld “Der Wanderer in Nebelmeer”. Het toont een man met wandelstok stok, op de top van een berg. Hij kijkt neer op een kolkende wolkenmassa, statig. Dat werk heeft me altijd geboeid – ik identificeer me met hem, die mysterieuze figuur, van de rug afgezien. In mijn verbeelding beheerste hij die nevelzee, en maakte hij er tegelijk onderdeel vanuit, was hij intellectueel en zelfbeheerst, maar ook wild en in vervoering, zoals die ongetemde chaos aan zijn voeten. Op mijn mooiste momenten, waarin ik tevreden naar mijn leven kijk, voel ik me zo. Die man. Dat beeld. Vanavond had ik dat, gezeten op mijn balkon en neerkijkend op de Rooseveltweg. Ik heb alles. Fijn.