COLUMN – Toen ik een tiener was zag ik hem wel eens fietsen, in de wijk de Nude, waar ik toen woonde: Albert, een reusachtige punker met lang piekhaar, ‘new wave kapsel’. Een markant gezicht, flaporen: volledig zijn rebelse zelf. De punkbeweging draaide om provocatie – in kleding en muziek, in denkbeelden. Tegen de gevestigde orde en zich distantiërend van mensen die de maatschappij blindelings en klakkeloos volgen.
Albert werkte in die tijd in de bibliotheek in Wageningen, een organisatie die in die tijd perfect paste bij de linkse punkbeweging, met zijn vele krantjes, eigen drukpersen en bandjescultuur.
Albert kon als voormalig jongerenwerker goed blowen en slap ouwehoeren,
was precies op zijn plek achter de balie van de muziekafdeling.
Nu ik in diezelfde bibliotheek werk en er in de landelijke politiek een kabinet is dat openlijk de aanval inzet op minderheden en de cultuursector, denk ik na over de punk. Ik las David Lankes’ Veldgids voor nieuw bibliotheekwerk (2020): ‘Bibliothecarissen roepen ons allen op om in verzet te komen tegen de terreur, de onwetendheid en de hopeloosheid van geweld en vernietiging’. Hij heeft het over ‘radicale positieve veranderaars’.
Albert is nu mijn collega. We kletsen in pauzes, houden van dezelfde muziek en films. Hij is blijkbaar fan van mijn boek Max Havelaar met zombies. De fonotheek waar hij achter de balie stond is in 2004 verdwenen en nu is hij systeembeheerder. In al die jaren is hij zijn punk nooit verloren, hij figureerde nog in een zombiefilm met zijn markante kop, in Horizonica (2006). De rol was hem op het lijf geschreven – inmiddels was hij kaal, liep vaak volledig in het zwart. Datzelfde jaar riep hij zijn band weer bij elkaar: ‘old school punk rock van Two Two 79’.
Deze zaterdag treedt hij op. Wie komt hem bekijken, zaterdag 15 juni, in de Superette in Wageningen? Nu het nog kan. Albert is de leadzanger, hij springt dan van het podium af en danst altijd een stukje mee.
(Gepubliceerd in de Gelderlander, 15 juni 2024)
Meer columns over de bibliotheek?