Vanochtend was de feestelijke onthulling van de poëzieinstallatie ‘Hier stond een school.’
Er was een schoolklas met kinderen bij; de directeur van de Woningstichting; een wethouder; een schooldirecteur; twee beeldend kunstenaars; de lokale omroep – en de drie dichters van ons collectief Schrijversharten: Annie van Gansewinkel, Laurens van der Zee en ikzelf.

Klauwen van de tijd
Het begon allemaal met het idee van de voormalige burgemeester, Van Rumund. Hij vroeg aan Schrijversharten om een gedicht te schrijven ter herinnering aan de Ireneschool. Hij gaf ons bij zijn verzoek een paar troosteloze trespa gevelletters: het enige dat gered kon worden uit de klauwen van de tijd. Met z’n drieën hebben we deze letters gebruikt en in de juiste vorm gesmeed, en vanaf deze maand worden ze eindelijk deel van ons dagelijks leven – van ons aller levens, als we er langs lopen, of langsfietsen.
In een tijd waarin de kunst en cultuursector werd getroffen door de gevolgen van de coronapandemie, kwam er steun bij de realisatie: een subsidieregeling voor Wageningse makers werd ingesteld, en de aanvraag om dit project te realiseren werd gehonoreerd. Het is een prachtig voorbeeld van  gemeenschapszin, waarin we laten zien dat zelfs in moeilijke tijden kunst een essentiële rol speelt.

Realisatie 2024
Even had ik er een hard hoofd in (zie hiervoor deze blogpost), maar nu hangt het er dus. Twee lokale kunstenaars, Rene van Corven en Robert Kamphuis, werden uitgenodigd om hun ervaring in te zetten met kunst in de openbare ruimte, en dit is het resultaat:

Het is mijn vierde gedicht in de openbare ruimte, aan de Westerhofseweg in Wageningen.
Weten waar de andere tekstinstallaties staan? Bezoek dan de sectie In beeld.