COLUMN – Mijn vriendin werkt in het onderwijs.
Ze rent zichzelf voorbij in de laatste dagen van het schooljaar – én er zijn veranderingen op school. Dat betekent: gevoel uitzetten, verstand op nul. Mijn dagen beleef ik gemoedelijker. Zo is er in de bibliotheek zelfs tijd voor bijscholing.
Onlangs stond ik bijvoorbeeld nog een beetje beteuterd in de brandende zon op het parkeerterrein. Het leek wel een scène uit een film, misschien een les in ‘Beasts class’ in het Harry Potter-universum: “Hij bijt maar heel even.”
Vlammen sloegen uit een metalen bak, bedoeld om een brandende monitor voor te stellen: BHV-cursus. Beurtelings trotseerden we het gevaar. De instructrice nam ons mee door een reeks indrukwekkende casussen. Ze vertelde wat te doen bij een bommelding of een grote brand in de Wageningse bibliotheek. Ze deelde haar eigen ervaring – hoe ze bij een aanrijding meters door de lucht was gevlogen tot op een spoorbaan met een aanrazende trein. Ook collega’s deelden verhalen, een van hen had bijna een kind verloren. Het werkte enorm verbindend, die cursus. Wat steeds terugkwam in dit soort situaties: ‘gevoel uitzetten, verstand op nul’. Achteraf praten helpt.
Locatieverhuurder Hans kwam ook nog even kijken. Zijn dochter overleed tijdens haar hardlooprondje. “Ze is nog lang gereanimeerd,” zei hij. “Is er geen koffie nodig?” voegde hij er abrupt aan toe. Ze heeft het destijds niet gered.
In een gesprek later, over deze dag, vertelde een vriendin me hoe belangrijk verbinding is – dat trauma pas ontstaat als je in je eentje je gevoelens niet kunt verwerken, als je iets heftigs niet sámen meemaakt. In BHV: de persoon die tegen je praat, die je hand vasthoudt.
Veel kleiner, bijvoorbeeld werkend in veranderend onderwijs: dan is het je team, of je partner thuis. Kleiner trauma, zou je zeggen – maar mensen doen elkaar van alles aan. Zo vlak voor de zomervakantie is er soms wel écht sprake van ‘Beast class’. Daar kan Harry Potter niet tegenop.
(gepubliceerd in de Gelderlander, 13-07-2024)
Meer columns over de bibliotheek?