Op de eerste dag van de poëzieweek, op 26 januari 2023 hield schrijver Wim Kozijn in Tiel, vlak bij de Martinus Nijhoffbrug een lezing over Nijhoff. Ik ben al even niet in zijn voetsporen geweest. De poëzieweek is dit jaar grotendeels langs me heengegaan. De enige gedichten die ik las werd me door anderen aangereikt…

Ik ben een zilvervisachtige – een papiervisje, steeds weer aangetrokken door tonnen paperassen, boeken en geschriften. Ik zit graag aan in hoogte verstelbare bureaus tussen andere papiervissen, knipperend in het bleke tegenlicht van digitale pagina’s – in gebouwen met glazen gevels die modern ogen maar waarin de kennis al van oudsher huist: de bibliotheek. Een…

Er is een wereld beroemd schilderij door Casper David Friedrich, getiteld “Der Wanderer in Nebelmeer”. Het toont een man met wandelstok stok, op de top van een berg. Hij kijkt neer op een kolkende wolkenmassa, statig. Dat werk heeft me altijd geboeid – ik identificeer me met hem, die mysterieuze figuur, van de rug afgezien….

Er zijn van die mannen die het liefst met hun handen bezig zijn. Houtbewerken bijvoorbeeld. Dat zij zegt ‘Jozef, volgens mij gaat het nu gebeuren…’ Maar dat hij er geen aandacht voor heeft, in gedachten liever bij praktische zaken is, bedenkt dat hij het ezeltje moet verkopen. Ze roept nog: ‘Jozef, het uur is reeds…

Drie keer per week komt een vriend koffie bij me drinken. Hij zit dan op een kruk in de keuken, en heeft het over zijn relatiecrisis. Ik weet dan soms niet wat ik moet zeggen. Liefdesverdriet is zoals heimwee, bedacht ik laatst. Het gaat pas weg als je krijgt wat je zo mist. Als troost…

Wie deze dagen naar het Sinterklaasjournaal kijkt, zou eens moeten letten op de wenkbrauwen van Sinterklaas – of eigenlijk die van Stefan de Walle, die de rol van de goedheiligman vertolkt. Wenkbrauwen zijn het allermoeilijkst – je zou kunnen zeggen: de sleutel tot de hele sint-performance, zowel in de grime als in het acteren. Ik…

Op 17 augustus 1927 schreef Martinus Nijhoff in een brief over de laatste dagen van zijn moeder, die hij in meerdere van zijn  gedichten bezong. Hij omschreef hoe ze genoot van de bomen en de bloemen, de vlinders en vliegen als hij haar in een rolstoel door de tuin reed, een half uur per dag….

Een week of drie geleden was ik bij de herdenkingsplechtigheid van de dochter van de voor-voormalig Intochtsinterklaas: Rietje Driever. Haar vader overleed al jaren eerder, en nu zijn ze samen in het rijk der heiligen. Ik kende haar zijdelings – ze was de moeder van mijn schoonzus – maar de overweldigende aandacht voor haar uitvaart…

COLUMN – Wie al een paar jaartjes publiceert, heeft vast eens een pseudoniem of alias gehad. Er zijn allerlei redenen voor: als je een rubriek met ingezonden brieven zelf wilt vullen; als je niet wil dat je collega uitgevers zien dat je ook nog aan het schrijven bent; als je je vorige naam verkwist hebt….

COLUMN – Sommige mensen zijn altijd op tournee. Ik ken een artiestenechtpaar – ze hebben elkaar via een folkband ontmoet, hij fluit, zij accordeon. In de veertig waren ze destijds en er was iets ingewikkelds dat er niet meer toe doet. Het is zo lang geleden. Hij, Laurens, woonde ook een tijdje op een boot,…