GEDACHTE – Wie is die man daar in die ketenen, die we zien op het Herdenkingsraam in de Grote Kerk? … Is het een adelaar of een feniks die hij met zijn voet vertrapt? … Wat vinden we van de terugkeer van het fascisme? … Kunnen we zelf iets doen? … Hoe kijken we later…

COLUMN – Onderschat de kracht van idealen niet. Ze hebben koningshuizen doen wankelen, stadsmuren doen afbreken en de comeback van de heuptas mogelijk gemaakt. Maar ergens onderweg zijn we een beetje ingedut. De welvaart heeft ons sloom gemaakt, als moderne lotuseters, lurkend aan onze havermelkcappuccino’s en verontwaardigd scrollend op X. Het is tijd om wakker…

GEDICHT – In 2024 en 2025 is het tachtig jaar geleden dat de geallieerden Nederland bevrijdden. Een moment om bij stil te staan. Daarom organiseren bibliotheken en erfgoedinstellingen door heel Gelderland  activiteiten rondom het thema vrijheid. Er is een boekje bij – een leparello – waarvoor mijn gedicht ‘Vrij!” werd geselecteerd, om jongeren te betrekken…

COLUMN – Beelden zeggen soms meer dan woorden. Vorige week zaterdag werd in de Cultuurwerkplaats in Wageningen een beschilderd raam onthuld. Een jonge vrouw, Mohadeseh Sharifi, had op die plek een prachtig hoog raam beschilderd. Ze komt uit Iran en moest vluchten voor het regime daar. Voor mij is ze een inwoner van onze stad….

GEDACHTE – Als man met een halfgrijze haardos en een onstilbare drang om te spelen, heb ik een openbaring gehad: spelen is niet alleen voor kinderen. Sterker nog, het is mijn persoonlijke elixer voor een jeugdige geest. Zo was ik afgelopen zomer op het Sziget Festival in Boedapest. Tussen de dreunende beats stond een muur…

COLUMN – Gefeliciteerd met de poëzie! Het is weer Poëzieweek, en dit jaar staat alles in het teken van ‘lijfelijkheid’. Iedereen heeft een lijf, de een iets meer dan de ander – mannen net zozeer als vrouwen. Toch denk ik dat ik, mannelijke dichter, meer word uitgedaagd door dit thema dan mijn vrouwelijke collega’s. Het…

              Kier Laat dit niet alles zijn, dit leven stil en donker Als het maandelijks bloeden van de vrouwen. Laat mij van iemand zijn, maar ook niet zo volstrekt Dat ik verdwijn, in haar, in hem, of weg moet gaan Omdat geen mens mijn menselijk gewicht kan tillen. Uit…

COLUMN – Ik heb een tijdje geprobeerd te leven als de dichter Martinus Nijhoff. Het is niet gelukt. Verering van mijn moeder had ik nog kunnen opbrengen, maar een huwelijk op afstand én meerdere minnaressen? Mijn dichtregels bleken weliswaar recht door zee, maar misten de mystiek die het werk van Nijhoff omhulde. Het bleef bij…

GEDACHTE – Ik ben al jaren goed bevriend met de schrijfster Annie van Gansewinkel. Ze appte me vlak voor de jaarwisseling: “Hoi Martijn, ik dacht net aan jou bij een voetnoot op p.189 van deel 6 van Marcel Proust. Jouw Gedachten op Dinsdag verwijzen naar die van Nijhoff zei je laatst. En hij ontleende de…

              Aan de overzijde Voorbij de kastanjes begint de wereld pas. Vandaar komt ’s nachts de wind in de wolkenwagen, En iemand staat op alhier… Hem wil ik over de kastanjes heen dragen: ‘Bij mij staan rood janskruid en wilde vlier! Voorbij de kastanjes begint de wereld pas.’ Dan…