De bliksem splijt de grauwe lucht
Met weergaloze kracht
Donder, traag gebulder
Dreunt dreigend door de nacht
Zij die nog leven, opnieuw bevreesd
Zij die weten hoe de oorlog is geweest
Rotterdam…
– Frédérique Spigt, Rotterdam (2000)
“De sfeer van die nieuwbouwstad vol littekens heeft me opnieuw geïnspireerd. Gisteren reed ik erheen voor een marktplaatstransactie die nooit plaatsvond – met een bevriende dichteres als sjouwhulp. We zetten de wagen vlak buiten het centrum en hebben daarna de markt bezocht aan de Blaak, de Groene Passage, met Grimsel en nog meer winkels vol bewuste en mooie producten – design en internationaal. De stad is veranderd, als altijd in beweging, maar draagt nog steeds de geest die ik ken uit mijn jeugd.
Onlangs las ik daarover het prachtige ‘Rotterdam. Een ode aan inefficiëntie’, door Arjen van Veelen.
Hoe kunst en cultuur hier een plek hebben, vind ik prachtig. In de bibliotheek aan de Blaak, waar ik me nog altijd thuisvoel, schoof ik zowaar onbedoeld aan bij de redactievergadering van een literair tijdschrift. We aten traditioneel Chinees op de Witte de Withstraat, vol lichtjes en kleurrijke mensen. Er was een pop-up-expo met installatiekunst, poëzie en video: een totaalervaring rond het thema intimiteit, veiligheid en geboorte. In mijn gevoel raakte dat aan de theatervoorstelling Papier–maché, en op een servetje schetste ik een structuur voor de tekst die ik schrijf voor die show. En zij was erbij. Ik vind haar leuk.
Heel fijn.”
– Notities dagboek, 5 maart 2023